Ποίημα

Από το μέλος του Συλλόγου μας Φίλη Μαυροφώτη παραλάβαμε το παρακάτω ποίημα για δημοσίευση εδώ.

Ο ύμνος της σπηλαιολογίας

Νέο αίμα θε να’ρθει

στων σπηλαιολόγων τη σχολή.

Θέλει λέει να μυηθεί,

στη Βαλότρυπα να μπει!

Σύλλογος με λίγα μέτρα,

είναι μες στην ερημιά μια… πέτρα!

Μα σαν τα μέτρα αυγατίζει

κύρος και σχοινί κερδίζει.

Πενηντάρι; Κατοστάρι;

Βόλτα μέχρι το πουρνάρι…

Μα σα έρθουν πεντακοσάρια

με τον Άδη παίζεις ζάρια!

Όταν πέφτει το σκοτάδι

κι η ασετυλίνη ανάβει,

παύει ο χρόνος να κυλάει

και ο πόνος…να πονάει…

Από το σπήλαιο δεν «παίρνεις»

όσο και αν σε συνεπαίρνει.

και στο σπήλαιο δεν αφήνεις

όσο και αν σου τη «δίνει».

Σταλακτίτες κι απορία;

Τράβα μια φωτογραφία!

Σου φάγαν τη σοκολάτα όλοι

Ζήτα από τον Αποστόλη!

Θα’θελες να’σαι στο πάρκο

Μην το πεις στο Μάρκο!

Ήρθες στο βουνό με χλαίνη;

Ποιος ακούει την Ελένη;

Απολίθωμα στη τσέπη;

Πρόσεξε ο Κώστας βλέπει!

Ξύπνησες μια νυχτερίδα;

Δεν σε ξερω - δε σε είδα…

Προστατέψου από την πέτρα

με μια ..αλουμινοκουβερτα!

Προστατέψου από το κρύο

Με κονιάκ και μ’ ένα αστείο!

Είσαι στην αναμονή;

Δεν χτυπάς και μια ρακί;

Ήπιες λίγο παραπάνω;

Ε, μάλλον έγινες στουπί!

Σου λιγόστεψε η ανάσα;

Πάρε … καυστική ποτάσσα!

Όχι! Όχι! Είναι αστείο!

Πάρε μια ανάσα και μέτρα ως το δύο…

Οικολόγος ή τουρίστας;

Λάτρης της ζωής ή της πίστας;

Με συνείδηση ή και μη,

θα σ’ αντέξει το σχοινί;

Αν θα μείνεις ή αν χαθείς

Πάντα κάτι θα θυμάσαι…

Όσο μένεις πιο πολύ,

σπήλαιο και ξερό ψωμί

κι αγκαλιά με το σχοινί

θα ξυπνάς και θα κοιμάσαι.

Μα αν θα φύγεις, αν χαθείς,

σ’ ότι άλλο κι αν μπλεχτείς,

στων σπηλαιολόγων τη σχολή,

νοερά για πάντα θα’σαι…

Αφιερωμένο στο σύλλογο

Μαυροφώτη Φίλη 28/12/04